برمـــر؛ مشتی در دستان یووه
 |
«چه شبــی!» تیتر روزنامه کوریه‌ره دِتورینو پس از نمایش گلیسون برمر در نخستین بازی ملی‌اش با لباس سلسائو مقابل غنا است. به‌نظر می‌رسد برمر در حال ورود به مقطعی مهم در دوران ورزشی‌اش است. نمایش‌های با لباس یوونتوس در این فصل نیز واکنش‌های نسبتاً مثبتی را از سوی هواداران و کارشناسان به همراه داشته است و شاید با اندکی احتساط بتوان مدعی شد او رفته‌رفته توانسته خود را با واقعیت جدیدش در یوونتوس نیز دهد. باید پذیرفت که برمر در همین ابتدای حضورش در یووه ثابت کرده که ارزش هزینه‌‌کرد یووه برای اعطای میراث کیه‌لینی به او را دارد.
روزنامه توتواسپورت چندی پیش در گفتگویی متفاوت به سراغ بِنوآ مانُّ (Benoit Manno) بوکسور سرشناس و باتجربه اهل تورین رفته و با او در مورد گلیسون برمر، مدافع جدید یوونتوس به گفتگو نشسته. ماجرا از این قرار است که این بازیکن برزیلی از علاقه‌مندان ورزش بوکس است و پیش از پیوستن به یووه و در زمانی که بازیکن تیم تورینو بوده با این مشت‌زنِ ایتالیایی تمرین می‌کرده. بخش‌هایی از این مطلب جالب را با هم مرور می‌کنیم:
«مصمم، سریع و هماهنگ» این سه ویژگی، توصیفی است که «بِنوا مانُّ» در مورد برمر به کار می‌برد. او با مشابهت‌سازی وجنات این مدافع برزیلی با «اِواندر هالی‌فیلد»، ماهیچه‌ها و فرم عضلانی برمر را یادآور و تداعی‌کننده این اسطوره فراموش‌نشدنیِ بوکس حرفهای آمریکا می‌داند. ادامه حرفهای مانُّ در مورد برمر خواندنی‌ست: «معمولاً هفته‌ای یک جلسه‌ی یک ساعت و نیمه را با هم تمرین می‌کردیم. اغلب سعی می‌کردم سرعت او در پاسخِ فیزیکال به محرک‌ها را افزایش دهم چراکه تمرکز در این مورد نه‌تنها در بوکس که در فوتبال نیز بسیار مهم و کاربردی‌ست. طبعاً تلاش و اصراری برای مبارزه در رینگ نبود اما به فراخور، تا جایی‌که می‌طلبید روی ضرباتی مثل هوک و آپرکات نیز کار می‌کردیم. اعتراف می‌کنم که همیشه تحت‌تأثیر واکنش‌های انفجاری او قرار می‌گرفتم؛ ویژگی‌ای که او به خوبی در آن متبحر بود. تا یادم نرفته این را هم بگویم که گلیسون همیشه 10 الی 15 دقیقه زودتر به تمرین می‌آمد و خودش را گرم می‌کرد. بلوغ و میل برمر به رشد و پیشرفت حقیقتاً فوق‌العاده است.»
گلیسون برمر شایـــد گزینهای اضطراری برای پر کردن خلأ خروج دلیخت و حتی کیه‌لینی در قلب دفاع یووه بود اما صلابت او در مرکز سیستم دفاعی تیم شِمایی از یک «رهبــر» را تداعی کرد. کیفیت او بر هزینه‌ای که باشگاه برایش کرده آشکارا می‌چربد؛ او از مقابلِ فرش قرمزی که اینترناتزیوناله برای سوار شدنش در پرواز میلان - تورینو پهن کرده بود ربوده و به دفتر باشگاه در خیابان Druento دعوت شد بلکه با یک خوش‌بینیِ نه‌چندان محال سنگ‌بنای دژ دفاعی یوونتوس در عصرجدیدش را پی‌ریزی کند.
برمر در برخی از دقایقی که به عنوان یکی از اجزای فرماسیونِ 4 نفره‌ی خط دفاع یووه به میدان رفته، هرچند لحظاتی سردرگم و ناهماهنگ بوده اما در عین‌حال بسیار مراقب و متمرکز نیز نشان داده است. شاید همان وقت که بونوچی در گفتگو با DAZN در مورد برمر و شناختی که از تمرین در کنارش پیدا کرده بود کدهایی به ما می‌داد باید پیش‌بینی عملکرد رضایت‌بخشش را می‌کردیم: «او (برمر) شخصیت و اراده‌ای عالی برای یادگیری دارد.»
برمر در کنار آخرین بازمانده‌ی نسل غول‌ها (لئو بونوچـی) می‌تواند برای خلق دپارتمان دفاعی جدید یووه تجربه‌اندوزی کند. آرامش، اقتدار و موثر بودنِ غیرقابل انکار او در اولین بازی بیانکونری در این فصل هرگز اجازه نداد برای لحظه‌ای هم که شده به فقدانِ دلیخت فکر و البته از توهمِ دستان جادویی‌اش بهراسیم!
